وبلاگ یه پسر خوشتیپ به نام کمیل

یادم باشد، عاشق کسی شوم که شعر را بلد باشد...

کسی که بفهمد وقتی ستاره را به چشمهایش، زمین را به آغوشش و بهار را به بودنش تشبیه میکنم،

یعنی...،

              دیوانه!

                              "دوستت دارم"

ریسمان پاره را میتوان دوباره گره زد...

دوباره دوام می آورد...

اما، هر چه باشد ریسمان پاره ای است...

شاید ما دوباره همدیگر را دیدار کنیم...

اما، در آنجا که ترکم کردی، هرگز دوباره مرا نخواهی یافت...

"برتولت برشت"

اشتباه از من بود...

از کسی انتظار داشتم سکوتم را بفهمد که حتی فریادم را نفهمید...

عشق تو شوخی زیبایی بود که خداوند با قلب من کرد...

زیبا بود...

اما، شوخی بود...

حالا...

تو، بی تقصیری...!

خدای تو هم بی تقصیر است...!

من تاوان اشتباه خودم را پس میدهم...

تمام این تنهایی...

تاوان جدی گرفتن آن شوخی بود...

مینویسم...

میدانم که نمیدانی برای تو مینویسم...

میدانم که شاید نخوانی...

آررو میکنم روزی بخوانی و بدانی 

"نفسم میگیرد، در هوایی که نفسهای تو نیست..."